ჩემი ცოლი ავად გახდა. ის განუწყვეტლივ ნერვიულობდა პრობლემების გამო, რომლებსაც ხვდებოდა სამუშაოზე, პირად ცხოვრებასა და ბავშვებთან ურთიერთობაში. მან 30 ფუნტი დაიკლო და 35 წლის ასაკში სულ 90 ფუნტს (~40.8 კგ) იწონიდა. ძალიან გახდა, მუდმივად ტიროდა. ის არ იყო ბედნიერი ქალი. ყველაფერთან ერთად მას მუდმივად აწუხებდა თავის ტკივილები, გულის პრობლემები, ტკივილები ზურგსა და ნეკნებში. ცუდად ეძინა, მხოლოდ დილაობით ახერხებდა ჩაძინებას. ძალიან მალე იღლებოდა დღის განმავლობაში.
ჩვენი ურთიერთობა გაწყვეტისაკენ წავიდა. ჩემი ცოლის სილამაზე სადღაც ქრებოდა. თვალები დასივებული ჰქონდა, თავის კანტური დასჩემდა და საკუთარ გარეგნობაზე ზრუნვა შეწყვიტა. უარს ამბობდა ფილმებში გადაღებაზე და არ თანხმდებოდა არანაირ როლს. მე იმედი დავკარგე და ვფიქრობდი, რომ ალბათ მალე გავიყრებოდით..
მერე ისე მოხდა, რომ მე გადავწყვიტე მემოქმედა. ბოლოს და ბოლოს, მე მყავდა დედამიწის ზურგზე ყველა ლამაზი ქალი. ქალი, რომელიც იდეალია დედამიწაზე მცხოვრები ქალებისა და მამაკაცების ნახევარზე მეტისათვის. და მე ვიყავი ის ადამიანი, ვისაც ეძინა მის გვერდით და შეეძლო მხრებზე მოხვეოდა. მე დავიწყე მისთვის ყვავილების, კოცნისა და კომლიმენტების დაყრა. ვჩუქნიდი ბევრ საჩუქარს და ვცხოვრობდი მხოლოდ მისთვის. სახალხოდ მე მხოლოდ მასზე ვლაპარაკობდი. ყველა სასაუბრო თემას მისკენ ვამისამართებდი. სულ ვაქებდი, მარტონი ვიყავით თუ მეგობრებთან ერთად.
არ დაიჯერებთ - ის თვალდათვალ გაიფურჩქნა. ადრინდელთან შედარებით უფრო გალამაზდა კიდეც. წონაში მოიმატა, ნერვიულობა შეწყვიტა და მეც უფრო მეტად შევუყვარდი, ვიდრე ოდესმე. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ მას ასეთი სიყვარული შეეძლო.
და მაშინ გავაცნობიერე ერთი რამ: ქალი წარმოადგენს მისი მამაკაცის ანარეკლს.
თუ სიგიჟემდე გიყვარს, სწორედ ამად გადაიქცევა
